به چه دل خوش باشم

به چه دل خوش باشم
به که دل خوش باشم
به رفیقی که مرابرده زیاد
به محبت که دگررفته ز یاد
به صفایی که دگر رفته زدل
به چه دل خوش باشم
به که دل خوش باشم
به کویری شدنم در باران
یا به پژمردگی گلهایم
من دراین زندگی سرد وخموش
خوب می دانم به که دل خوش باشم
به خدایی که نرفت از یادم
به خدایی که به او محتاجم
..............................................

الهی تکیه برلطف توکردم
که جزلطفت ندارم تکیه گاهی
رحیمی چاره سازی بی نیازی
کریمی دل نوازی دادخواهی
خوشاآن کس که بنددباتو پیوند
خوشا آن دل که دارد باتوراهی
گرفتم دامن بخشنده ای را
که بخشداز کرم کوهی به کاهی