مهتاب

اگه مهتاب بشی به من بتابی منم رخت سیامو در میارم
اگه بارون بشی نم نم بباری منم یادم میره که شوره زارم
اگه آفتاب بشی تو باغ ابرا منم تو آتیشت پروانه می شم
اگه عاشق بشی حتی دروغی می مونم با غمت همخونه می شم
می مونم تا نگی فکر سفر بود نگی مثل پرستو در به در بود
میشم کفتر می سوزم تا بدونی که پاسوز غمت آتیش بپربود
می پوشم رخت بودن تا ته خط به عشق با تو بدون پا میگیرم
به جونم می خرم تنهائیاتو برای گریه هات آسون می میرم